OP MIJN HUID
MAAKTEN BELOFTES
ZO TROOSTRIJK
ALS VROEGER
ALS TOEN
IK HET NOG NIET VERGETEN WAS
ALS TOEN DE MAAN NOG ENKEL ALS
EEN BLEEK STIPJES IN DE LUCHT GEPLAKT ZAT
EN ONDERTUSSEN KOESTERDE IK
JOUW HUNKERENDE JONGENSRUG
ALS MIJN LAATSTE VLUCHT
Geen opmerkingen:
Een reactie posten